به گزارش مجله خبری نگار، او میگوید: عسل منبع مهمی از ویتامینهای B و C است و حاوی درصد خوبی از مواد معدنی است: آهن، کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، منیزیم و روی، همچنین حاوی فلاونوئیدها، اسیدهای آلی و آنتی اکسیدانها است تأثیر مثبتی بر سلامت بدن دارد، جریان خون را در مویرگها بهبود میبخشد و به بهبود گردش خون کمک میکند، فشار خون را کاهش میدهد، بر سیستم عصبی تأثیر مثبت میگذارد و اثر آرام بخشی دارد.
دکتر اشاره میکند که عسل دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی است، بنابراین برای درمان سرماخوردگی استفاده میشود. همچنین برای درمان بیماریهای دستگاه گوارش استفاده میشود، زیرا به بهبود غشاهای مخاطی از عفونتها و آسیبهای میکروسکوپی کمک میکند و همچنین به تکثیر باکتریهای مفید در رودهها کمک میکند و اجزای آن عملکرد سیستم ایمنی را افزایش میدهد. علاوه بر این، در لوازم آرایشی به عنوان یک ماده مرطوب کننده و بهبود دهنده پوست استفاده میشود، بنابراین در فرمولاسیون پمادهای درمان بیماریهای پوستی گنجانده شده است.
به گفته وی، اما دیابتیها و افرادی که به عسل و گرده گل آلرژی دارند باید آن را از برنامه غذایی خود حذف کنند. کسانی که از اضافه وزن و چاقی رنج میبرند نیز باید مصرف خود را محدود کنند.
این متخصص خاطرنشان میکند: عسل حاوی درصد بالایی فروکتوز (۳۳ تا ۴۲ درصد) از مواد تشکیل دهنده آن است، در حالی که شکر معمولی ۱۰۰ درصد ساکارز است، بنابراین عسل شیرینتر از آن است.
او میگوید: «عسل یک محصول پر کربوهیدرات و بسیار غنی از کالری است، زیرا ۲۱ گرم از آن (یک قاشق غذاخوری) حاوی ۶۴ کالری و حدود ۱۷ گرم قند است، از آنجایی که منبع کربوهیدراتهای ساده است، مصرف مکرر آن میتواند منجر شود افزایش وزن و چاقی که باعث افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و بیماری کبد چرب غیر الکلی میشود.
منبع: ایزوستیا